نــوجــــوان
ــــــــــــــــــــــــــــــ
من هنــوز در باور خـود کــودکــــم
ذوق ها دارم به قـلـــــب کـوچــکــم
غـــرق در دنـيـايـي از بازيـــچـه ها
فارغ از حــرص و تـمـنـا و شَکـَـــم
من هنوز قد ميکشـم ، چون مقصدم
سر به سقــف آسمان سائيـدن است
من هنوز از چـشـم خـود دارم امـيـد
باورم ناديــــــده ها را ديـــدن اســت
نـوجوانــم من به چـشـم خـود هنـوز
ابر نـوروزم پُــرم از شـوق و خشـم
آينه اما ، چه بدجنس است ، هـــاي
آورد چون نقش "پائـيـزم" به چشم
مـن هـنـوز در باور خــود عاشـقــم
مستـم و سـرشار عــشـق و لـذ تــم
روزگاراما حـسـود سـت و حـريـص
مي زنـد بر چـهــره "تـيـغ" ذِ لـَتـــم
باور من باور عـشــق است و بـس
اين کجـا و قيل و قال " ســن وسال
تا "ابـد" من "نـوجــوانـي عاشـقـم
شـادکـام و، سـرفــراز و ، لايـــزال
اسفند 82
