نادرويشــان

ـــــــــــــــــــــــــــــــ

يا عـلــي ، ما بـنــــدگانِ نا خــلــف

آبـرو بــرديـم از عـشــق و شــرف

از مـيـان جــمــــعِ نادرويـشـــمـان

بانـگ يــاهـــو مي رود تا آسـمـان

لافِ مـا درويـــشـــــي و دريــا دلي

بر لــب ما وردِ يـاحــق ، يـا عــلـي

ليک اينها جملگي نقشست و رنگ

خانــقــاهِ ما چُـنـان شـهـر فـرنــگ

يا عــلي با نام تــــو کاســب تـريــم

زير عکســت سـود بهتر مي بَـريم

حـقّ وهــو گـر از زبان ما نــرفـت

حـب و ايـمـان در روان ما نــرفـت

نان ناحـق را به غفـلت مي خوريم

نان مَــردم را به ذِلَــــت مي بُـريــم

بسـکه لاف ديـن و ايمان مي زنيم

زخـــم بر نام مســلـمـان مي زنيــم

جـمع نادرويــش زاهـــد را بـبــيـن

کافــران در شکـل عـابـد را بـبـيـن

بِينِ اِخـوان بين هـزاران دسـتگي

هر که را بر راهِ خـود دلــبسـتـگي

هر که راه ما نرفت ، او کافراست

خانـقــاه ما از او زيـبــاتــر اســـت

هر خـسـي گشتـه ست پيـر خانـقـه

بوسـه اش بايــد به دسـت پر گـنـه

مظهـــر نـفـــس بهـيــمـي و پـلـيــد

خـرقـه از او مي توان نقـداً خـريد

مُنـتَشــا در دســـت او چـون اژدها

مي گــزد هـر صـــوفــــي آزاده را

فرقه فرقه در تعـصــــب هاي خـام

جمـعِ نادرويـش در سِلک و مُـرام

حُرمت خرقه از ايـن نامــؤمـنــان

رفـت ديـگــر ، اي امـيـــرا الامان

در دل صـوفي ازيـن کفـر و جـنـون

مـوجِ طوفانــست در درياي خــون

کنـج سيـنه نيسـت چون ما را دلي

چـون سپـاريمــش به ايمانِ عـلي

بر چـنيـن ايمان پـوچـي شــرم باد

بر ريــــــــاورزي ما آزرم بـــــــاد

آبان 83 – 21 رمضان